Helen Keller
Helen Keller (Helen Adams Keller, 1880. 6.27. ~ 1968. 6. 1.)
Amerikalı yazar, eğitimci ve sosyal aktivist
Helen Keller, hayatını sağır ve körlere yardım etmeye ve sosyalist bir entelektüel olarak insan hakları ve işçi hareketlerine katkıda bulunmaya adadı. Şiddetli bir hastalık geçirdikten sonra, 19 aylıkken görme ve işitme yetisini kaybetti. 1887'de 7 yaşındayken Anne Mansfield Sullivan ile tanışarak eğitim almaya başladı. Bir aydan kısa bir süre içinde Sullivan, ona nesnelerin adlarını eline yazdığı alfabeyle öğretmeye başladı ve daha sonra da sesini çıkarma pratiği yaparken boğazına parmağını koyarak Helen'in titreşimleri 'duymasını' sağlayarak konuşmayı öğrenmesini sağladı. Sullivan'ın sürekli rehberliği altında, çok çalışarak 1904 yılında Radcliffe Koleji'nden onur öğrencisi olarak mezun oldu. Üniversite mezuniyetinden sonra engellilere ilgi duydu ve dünyanın dört bir yanındaki engelli refah çalışmalarına büyük katkıda bulundu. 1964 yılında Başkanlık Madalyası'nı aldı. [Hayatım], [Helen Keller'ın Anıları] gibi birçok kitap yazdı.
1. Mutluluğun bir kapısı kapandığında, diğer bir kapısı açılır. Ancak biz, kapalı olan kapıya o kadar çok bakıyoruz ki, bize açık olan diğer kapıyı göremeyiz.
2. Öz acıma en kötü düşmandır. Eğer ona boyun eğersek, bu dünyada hiçbir hayır işi yapamayız.
3. Zayıflıklarınızı yüzleşin ve kabul edin. Ancak onların sizi kontrol etmesine izin vermeyin. Onların size sabır, nezaket ve anlayış öğretmesine izin verin.
4. Karanlıkta bir arkadaşla yürümek, aydınlıkta yalnız yürümekten daha iyidir.
5. Dünyada sadece neşe olsaydı, asla cesaret ve sabrı öğrenemezdik.
6. Umut, görülemeyenleri görür, dokunulamayanları hisseder ve imkansızı başarır.
7. İnsanlar düşünmeyi sevmezler. Çünkü düşünmek sonuçlara götürür. Sonuçlar her zaman hoş değildir.
8. Kör olmaktan daha kötü bir şey olabilir mi? Evet, görebilmek ama vizyonu olmayan biri olmak.
Yorumlar0