John Steinbeck
John Steinbeck (John Steinbeck), (1902. 2.27. – 1968.12.20.)
Amerykański pisarz. Jako pierwszy autor urodzony w XX wieku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury jako obywatel USA. Do jego najważniejszych dzieł należą m.in. „Grona gniewu”, „Na wschód od Edenu” oraz „O myszach i ludziach”.
Jego najbardziej rozpoznawalnym pseudonimem jest „gigant amerykańskiej literatury”.
John Steinbeck urodził się 27 lutego 1902 roku w Salinas w Kalifornii, jako jedyne dziecko księgowego zatrudnionego w urzędzie stanu. Steinbeck był typowym „dzieckiem zamożnych rodziców” – dobrze radził sobie w sporcie i w nauce. Pod wpływem matki, która interesowała się sztuką, zaczął odczuwać sympatię do literatury. W liceum postanowił zostać pisarzem. Steinbeck dostał się na prestiżowy Uniwersytet Stanforda, jednak nie był zainteresowany zdobyciem dyplomu. Uczęszczał na wybrane przez siebie przedmioty przez 6 lat, ale ostatecznie nie uzyskał dyplomu ukończenia studiów.
○ Powodem, dla którego socjalizm nie zakorzenił się w Ameryce, jest to, że biedni nie uważają siebie za wyzyskiwaną klasę robotniczą, ale za tymczasowo niefortunnych milionera.
○ Pisanie pierwszego zdania zawsze napawa mnie strachem. Zaskakujące jest, że jednocześnie czuję strach, magię, modlitwę i zawstydzającą niezręczność. Pierwsze zdanie to ogromny strach, magia, modlitwa i skromność.
○ Władza nie psuje się sama. To strach ją psuje. Być może strach przed utratą władzy...
○ Wspólnym doświadczeniem jest to, że trudne problemy z nocy rozwiązują się rano po tym, jak „komisja snu” nad nimi popracowała.
It is a common experience that a problem difficult at night is resolved in the morning after the committee of sleep has worked on it.
○ Najlepszym sposobem na przewidywanie przyszłości jest jej stworzenie.
○ Nie licz dni, spraw, by dni miały znaczenie.
○ Sukces nie jest ostateczny, porażka nie jest śmiertelna: to odwaga, by kontynuować, która się liczy.
○ Pomysły są jak króliki. Jeśli nauczysz się dbać o parę królików, wkrótce rozmnożą się i będzie ich tuzin.
○ Późna jesień to pora roku, która daje nam refleksję i dojrzałość. Późna jesień skłania nas do spojrzenia wstecz, poprawienia błędów i zastosowania tego, czego się nauczyliśmy.
○ Nie martw się utratą czegokolwiek. Jeśli utrata jest właściwa, to nastąpi. Nie spiesz się. Dobre rzeczy nie znikają po prostu.
Komentarze0